Nieuw verslag
Blijf op de hoogte en volg Willianne
02 December 2013 | Suriname, Paramaribo
Hoiihoii allemaal,
Voor mijn gevoel heb ik de afgelopen dagen veel beleefd en dat wil ik graag met jullie delen!
Afgelopen vrijdag ben ik naar stage gegaan ik had er erg veel zin in want voor een opdracht voor school had ik samen met een andere stagiaire een activiteit opgezet om samen met 5 kinderen van Betheljada te gaan eten bij het pannekoeken & poffertjes café. Hier gingen we natuurlijk niet om 7 uur al heen dus eerst heb ik met de kinderen van de dagopvang heerlijk gewandeld ik heb er een aantal pap gegeven, voor ze gezongen en ze voorgelezen na het verdrogen zijn we om half twaalf gaan lopen. Het was niet heel eenvoudig om een beetje fatsoenlijk met de rolstoelen te lopen omdat sommige banden erg zacht waren en de stoepen hier er heel wat anders uitzien dan in Nederland. We hadden voor dekinderen poffertjes besteld en verder aten wij een pannekoek ( Bertina was mee, een huisgenootje van de andere stagiaire en een tante/verzorgster van Betheljada). Wat hebben de kinderen genoten echt zo geweldig!! Na het eten zijn we weer naar Betheljada gelopen en toen we net terug waren begon het te regenen. Gelukkig net op tijd.
We waren om kwart over 1 terug en om half 2 ging mijn collega kinderen met de bus naar huis brengen en door ziekte stond ik dus weer alleen op de groep gelukkig kwam Bertina mij helpen
Alle kinderen werden vroeg gehaald dus konden wij ook vroeg weg.
Omdat ons haar hier zo hard groeit zijn we toch maar naar de kapper gegaan in Suriname (best wel een beetje en) ik ging als eerst en ik wou er maar een klein stukje af 5 cm. Helaas heeft ze dat niet gedaan en is er wel aardig meer af ik hoop dat het weer heel snel aangroeit!!!
S’ avond gingen we ook nog iets doen namelijk naar de jaarbeurs (een soort huishoudbeurs) ik vond het echt geweldig. Ik heb natuurlijk weer leuke Surinaamse spulletjes gekocht en dit keer toch echt alleen voor mezelf! Er was echt van alles souvenirs, kleding, plantjes, zeep, heel veel eten natuurlijk tja wat eigenlijk niet!!
Ja en zaterdag was het geen uitslapen want om 8 uur ging mijn wekker omdat we gingen koken bij mijn collega ik had er zoveel zin in dat het niet moeilijk was om mijn bed uit te komen. Rond 9 uur gingen liepen we naar de waterkant om daar een bootje te nemen naar de overkant. Aan de overkant gekomen moesten we even moeite doen om ons bootje uit te komen namelijk via een andere boot. Daarna hebben we een bus genomen en naar ong. 20 min waren we waar we moesten zijn namelijk bij het plaatsje Tamansarie we moesten nog een klein eindje over een zandweggetje lopen en ja hoor daar werden we open ontvangen door mijn collega.
Ze was al druk aan het bami koken en ondertussen konden wij het vlees van de kip pluizen, komkommer snijden en kaas raspen. En ja voordat we gingen eten kregen we natuurlijk eerst van allerlei andere dingen want ja eten en Suriname. We kregen watermeloen, mango en nog iets Surinaams (weet de naam even niet meer )
Toen Monica mijn collega de bami klaar had aten we dat heerlijk buiten op.
Midden op het erf zat in een tuigje aan de boom een klein aapje zo schattig maar ook zielig om te zien dat aapje speelt met de hond van monica en met haar kinderen. Ook ik mocht het aapje wel even vasthouden maar het aapje vond ons blanken niet zo aardig. En daarom beet hij mij in mijn duim. Gelukkig viel het allemaal mee er zat alleen een klein hikje onder de nagel van mijn duim.
Na dit avontuur konden we echt met het koken gaan beginnen maar Monica vond het zo leuk dat wij er waren en dus wou ze alles zelf doen! We hebben het geproefd en het was heerlijk het is een soort loempia maar dan met bami, kip en mais. SUPER LEKKER het heet resolles.
Nadat we dit hadden gegeten zaten we eigenlijk helemaal vol maar de dochter van Monica had nog een lekker ijsje voor ons gemaakt die we natuurlijk niet konden afslaan.
We wouden met de bus terug gaan maar dit wouden ze echt niet hebben daarom brachten ze ons naar de waterkant en konden we hier een bus nemen die over de brug ging. Na een hele tijd in de verkeerde stilstaande bus te hebben gezeten en het heel erg warm te hebben. Besloten we toch maar weer met de boot te gaan. De boot moet je zoveel betalen hoe vol die zit dus wil je weinig betalen moet je wachten tot de boot vol zat er zat nog niemand in de boot en betaalde we dus het hele bedrag (dit was ook maar ong. 7 euro met z’n vieren) we lieten nog een Surinaamse vrouw en har kind gratis meevaren want anders moesten die nog wel heel lang wachten.
Thuis heb ik heerlijk gedouched, omgekleed en met mijn jarige tante geskypt.
Daarna gingen we naar Youth Voice (hier zingen allemaal kinderen en dit was de finale)
Het zou om 7 uur beginnen maar ja we zitten in Suriname en daar kijken ze niet op een paar minuten en ook niet op ander half uur. Want om half 9 begon het pas en het zon ong. 4 uren duren dat werd toch wel erg laat en gingen we dus maar met de pauze naar huis. Wel erg leuk om dat mee te maken want het is natuurlijk echt iets Surinaams. En toen we thuis waren lag daar post op ons te wachten zo leuk om post te krijgen :D Bedankt nogmaals.
De volgende morgen ging mijn wekker weer om 8 uur want om 9 uur begon de kerk er was daar een belijdenis dienst 5 mensen deden belijdenis heel bijzonder. Er waren ook 2 koren een kinderkoor en een jongerenkoor prachtig wat een mooie stemmen. Maar de dienst duurde geen anderhalf uur maar het duurde tot bijna half 12.
S’ middags gingen we nog even naar mijn stage want er was daar een project bezig om geld op te halen voor de rolstoelen van de kinderen. Wat het bedrag is geworden weet ik nog niet dat vertel ik jullie de volgende keer:) ik heb meteen een rondleiding gegeven door heel Betheljada zo kon ik meteen alle kinderen weer een beetje aandacht geven!
Om kwart over 5 hadden we een dienst in een lepra kliniek (de Ester stichting) dat was zo bijzonder er waren niet veel mensen maar ook dan kan je God loven en prijzen. Ik ben er nog steeds van onder de indruk. Misschien mag ik deze week 3 dagen daar gaan stagelopen, dat zou wel een hele ervaring zijn want de mensen leven in soort barrakken. Het ziet er allemaal zo oud uit.
Verder hebben we s’ avonds lekker rustig aan gedaan!
En vandaag zijn we weer eens een keertje vrij om onze stempel voor onze verblijfsvergunning te gaan halen. Dat vind ik toch elke keer weer spannend. En we gaan nu maar eerst want anders is het zo warm en druk!
Fijne dag allemaal en tot het volgende verslag!!
Veel liefs vanuit de Stoelmanstraat
Voor mijn gevoel heb ik de afgelopen dagen veel beleefd en dat wil ik graag met jullie delen!
Afgelopen vrijdag ben ik naar stage gegaan ik had er erg veel zin in want voor een opdracht voor school had ik samen met een andere stagiaire een activiteit opgezet om samen met 5 kinderen van Betheljada te gaan eten bij het pannekoeken & poffertjes café. Hier gingen we natuurlijk niet om 7 uur al heen dus eerst heb ik met de kinderen van de dagopvang heerlijk gewandeld ik heb er een aantal pap gegeven, voor ze gezongen en ze voorgelezen na het verdrogen zijn we om half twaalf gaan lopen. Het was niet heel eenvoudig om een beetje fatsoenlijk met de rolstoelen te lopen omdat sommige banden erg zacht waren en de stoepen hier er heel wat anders uitzien dan in Nederland. We hadden voor dekinderen poffertjes besteld en verder aten wij een pannekoek ( Bertina was mee, een huisgenootje van de andere stagiaire en een tante/verzorgster van Betheljada). Wat hebben de kinderen genoten echt zo geweldig!! Na het eten zijn we weer naar Betheljada gelopen en toen we net terug waren begon het te regenen. Gelukkig net op tijd.
We waren om kwart over 1 terug en om half 2 ging mijn collega kinderen met de bus naar huis brengen en door ziekte stond ik dus weer alleen op de groep gelukkig kwam Bertina mij helpen
Alle kinderen werden vroeg gehaald dus konden wij ook vroeg weg.
Omdat ons haar hier zo hard groeit zijn we toch maar naar de kapper gegaan in Suriname (best wel een beetje en) ik ging als eerst en ik wou er maar een klein stukje af 5 cm. Helaas heeft ze dat niet gedaan en is er wel aardig meer af ik hoop dat het weer heel snel aangroeit!!!
S’ avond gingen we ook nog iets doen namelijk naar de jaarbeurs (een soort huishoudbeurs) ik vond het echt geweldig. Ik heb natuurlijk weer leuke Surinaamse spulletjes gekocht en dit keer toch echt alleen voor mezelf! Er was echt van alles souvenirs, kleding, plantjes, zeep, heel veel eten natuurlijk tja wat eigenlijk niet!!
Ja en zaterdag was het geen uitslapen want om 8 uur ging mijn wekker omdat we gingen koken bij mijn collega ik had er zoveel zin in dat het niet moeilijk was om mijn bed uit te komen. Rond 9 uur gingen liepen we naar de waterkant om daar een bootje te nemen naar de overkant. Aan de overkant gekomen moesten we even moeite doen om ons bootje uit te komen namelijk via een andere boot. Daarna hebben we een bus genomen en naar ong. 20 min waren we waar we moesten zijn namelijk bij het plaatsje Tamansarie we moesten nog een klein eindje over een zandweggetje lopen en ja hoor daar werden we open ontvangen door mijn collega.
Ze was al druk aan het bami koken en ondertussen konden wij het vlees van de kip pluizen, komkommer snijden en kaas raspen. En ja voordat we gingen eten kregen we natuurlijk eerst van allerlei andere dingen want ja eten en Suriname. We kregen watermeloen, mango en nog iets Surinaams (weet de naam even niet meer )
Toen Monica mijn collega de bami klaar had aten we dat heerlijk buiten op.
Midden op het erf zat in een tuigje aan de boom een klein aapje zo schattig maar ook zielig om te zien dat aapje speelt met de hond van monica en met haar kinderen. Ook ik mocht het aapje wel even vasthouden maar het aapje vond ons blanken niet zo aardig. En daarom beet hij mij in mijn duim. Gelukkig viel het allemaal mee er zat alleen een klein hikje onder de nagel van mijn duim.
Na dit avontuur konden we echt met het koken gaan beginnen maar Monica vond het zo leuk dat wij er waren en dus wou ze alles zelf doen! We hebben het geproefd en het was heerlijk het is een soort loempia maar dan met bami, kip en mais. SUPER LEKKER het heet resolles.
Nadat we dit hadden gegeten zaten we eigenlijk helemaal vol maar de dochter van Monica had nog een lekker ijsje voor ons gemaakt die we natuurlijk niet konden afslaan.
We wouden met de bus terug gaan maar dit wouden ze echt niet hebben daarom brachten ze ons naar de waterkant en konden we hier een bus nemen die over de brug ging. Na een hele tijd in de verkeerde stilstaande bus te hebben gezeten en het heel erg warm te hebben. Besloten we toch maar weer met de boot te gaan. De boot moet je zoveel betalen hoe vol die zit dus wil je weinig betalen moet je wachten tot de boot vol zat er zat nog niemand in de boot en betaalde we dus het hele bedrag (dit was ook maar ong. 7 euro met z’n vieren) we lieten nog een Surinaamse vrouw en har kind gratis meevaren want anders moesten die nog wel heel lang wachten.
Thuis heb ik heerlijk gedouched, omgekleed en met mijn jarige tante geskypt.
Daarna gingen we naar Youth Voice (hier zingen allemaal kinderen en dit was de finale)
Het zou om 7 uur beginnen maar ja we zitten in Suriname en daar kijken ze niet op een paar minuten en ook niet op ander half uur. Want om half 9 begon het pas en het zon ong. 4 uren duren dat werd toch wel erg laat en gingen we dus maar met de pauze naar huis. Wel erg leuk om dat mee te maken want het is natuurlijk echt iets Surinaams. En toen we thuis waren lag daar post op ons te wachten zo leuk om post te krijgen :D Bedankt nogmaals.
De volgende morgen ging mijn wekker weer om 8 uur want om 9 uur begon de kerk er was daar een belijdenis dienst 5 mensen deden belijdenis heel bijzonder. Er waren ook 2 koren een kinderkoor en een jongerenkoor prachtig wat een mooie stemmen. Maar de dienst duurde geen anderhalf uur maar het duurde tot bijna half 12.
S’ middags gingen we nog even naar mijn stage want er was daar een project bezig om geld op te halen voor de rolstoelen van de kinderen. Wat het bedrag is geworden weet ik nog niet dat vertel ik jullie de volgende keer:) ik heb meteen een rondleiding gegeven door heel Betheljada zo kon ik meteen alle kinderen weer een beetje aandacht geven!
Om kwart over 5 hadden we een dienst in een lepra kliniek (de Ester stichting) dat was zo bijzonder er waren niet veel mensen maar ook dan kan je God loven en prijzen. Ik ben er nog steeds van onder de indruk. Misschien mag ik deze week 3 dagen daar gaan stagelopen, dat zou wel een hele ervaring zijn want de mensen leven in soort barrakken. Het ziet er allemaal zo oud uit.
Verder hebben we s’ avonds lekker rustig aan gedaan!
En vandaag zijn we weer eens een keertje vrij om onze stempel voor onze verblijfsvergunning te gaan halen. Dat vind ik toch elke keer weer spannend. En we gaan nu maar eerst want anders is het zo warm en druk!
Fijne dag allemaal en tot het volgende verslag!!
Veel liefs vanuit de Stoelmanstraat
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
